نوشته های مرتبط
از سال دردی تا سال رونق زندگی عشایری
روایتی از وقایع زندگی عشایر ایل باصری به نقل از کتاب یک قرن خاطره از ایل باصری نویسنده احمد علی اسفندیاری
سال دردی در تاریخ 19 رمضان 1337 قمری (1298 ش) بیماری طاعون ازیک سو و آمدن لشکرخارجه به ایران از سوی دیگر سبب شد زندگی مردم سخت بگذرد . بیماری طاعون و آنفولانزا به حدی تلفات داشت که مردم دیگر قادر به کفن و دفن اجساد نبودند به همین دلیل آنها را درون چاه می انداختند ، به طوری که چاه مملو از اجساد شده بود. به اجبار بقیه جنازه ها را در صحرا و بیابان ها رها می کردند اهالی روستاهای کربال که در نزدیکی رودخانه کر سکونت داشتند اجساد خود را به رودخانه می ریختند تا خوراک حیوانات نشود از یک خانواده ده نفره فقط یک نفر زنده می ماند افراد کمی هم که از بیماری نجات پیدا کرده بودند از فشار درد و ضعف مزاج توانایی نشست و برخاست و کفن و دفن نداشتند در واقع سابقه چنین بلایی را کسی به یاد نمی آورد.
سال گاو مرگی
در سال 1337 قمری (1298ش.)در ماه ذی الحجه ، مرض گاو مرگی در کلیه نقاط فارس شیوع یافت، به طوری که گاوی باقی نماند و کشاورزی و زراعت کم شد، زیرا امور کشاورزی توسط گاو صورت می گرفت .
رونق عشایر در سال 1346 قمری
در سال 1346 قمری (1305 ش) از لحاظ بارندگی برای عشایر وزارعین ، سال بسیار خوبی بود . اجناس، فراوان و ارزان و محصولات ایلات از لحاظ پشم و روغن و گوشت نسبت به سال های قبل بهتر بود برحسب قاعده کلی عشایر در رسیدن به ییلاق که منطقه سرحد است محصولات خودشان مانند روغن؛ کشک، پشم، وبره گوشتی را برای فروش به یزد می بردند و در عوض مایحتاج خود را فراهم می نمودند .منبع کتاب یک قرن خاطره ازایل باصری (منتشر شده درباصری آنلاین)
