نوشته های مرتبط
خانواده های عشایر باصری دارای باورها و عقاید مختص به خود بوده و هستند که در زیر به چند نمونه از آن ها اشاره می شود:
- باور داشتند هنگام صبح و ابتداي بافت قالي ،گليم و جاجيم كسي كه در شروع كار سر مي رسد ،بايد پايي سبک داشته باشد يعني زرنگ باشد.
- ازدواج متقابل دو خانواده با هم (گو به گو) را خوب نمي دانند و باور دارند براي يكي از دو طرف بد مي آورد.
- هنگام بردن عروس،پسر بچه اي چند ساله پشت سر عروس سوار بر اسب مي كردند تا عروس زايا و بچه اولش پسر باشد.
- هنگام جدا كردن عروس از خانه پدر شوهر ،مادر شوهر مقداري نمك ،قند،و برنج سوغات مي برد تا بركت خانهٔ فرزندش زياد شود.
- تاچهل روزپس از تولد،كسي به خانه ي نوزاد دار نمي رود،اگر كسي برود ،نوزاد را بايد در آغوش گرفت و از زمين بلند كرد.
- هنگام غروب خورشيد (زردي هوا) سفيدي ها مانند شير،ماست،تخم مرغ و…را نبايد از خانه اي گرفت و اگر خواستي بگيري بايد بجاي آن قند يا نمك برد.
- هنگام شير دوشي كسي كه وارد قاش گله شود مي گويد« خدا بركت»يا«دون زياد».
- ابتداي فصل بارش اگر رعدوبرق رخ دهد ، می گویند آسمون کرّه شد و بارندگي ساليانه كاهش مي يابد.
- تا چهل روز آهن ربا در گهواره می گذاشتند تا نوزاد دچار ترس و جن زده نشود.
